Geen nieuwe partner door liefdesverdriet, dat kan helaas het geval zijn. Rob deelt zijn persoonlijke ervaring:
Ik kan hier een praktijkvoorbeeld toevoegen uit eigen ervaring. Een voorbeeld hoe je het vooral NIET moet proberen te verwerken.
Ongeveer 10 jaar geleden bestond mijn leven voornamelijk uit gamen en andere hobby’s met PC’s, toen mijn leven op mijn kop gezet werd door mijn eerste liefde. Een aantrekkelijk meisje met uitstekende flirt-capaciteiten heeft me versiert en zoals elke relatie hebben we leuke en minder leuke dingen samen meegemaakt. Ongeveer 8 jaar geleden hebben we samen besloten de relatie te beëindigen omdat we beide niet meer gelukkig waren met de situatie.
Natuurlijk heb ik vervolgens zowel blijdschap als verdriet gehad. Blijdschap van de hoeveelheid vrije tijd die weer beschikbaar was, maar verdriet vanwege het ‘gat’ dat zo plots ontstaat. Hele tegenstrijdige gevoelens. Vooral het feit dat ze zo een andere kerel had heeft mij veel verdriet gedaan. Omdat het verdriet bleef aanhouden heb ik al het contact verbroken en heb ik mijn favoriete bezigheid weer op gepakt; gamen (en tussendoor wat skaten). Het skaten zorgde overigens echt voor een beter gevoel, dus ik kan bevestigen dat sporten helpt!
Gedurende de 8 jaren die volgden heb ik me nauwelijks met haar bezig gehouden. Natuurlijk dacht ik soms wel aan haar, of hoe het met haar zou gaan, maar ik voelde geen verliefdheid. Enkele maanden geleden vernam ik dat ze haar relatie na bijna 8 jaar heeft beëindigd en sindsdien kom ik haar regelmatig tegen bij het uit gaan. Ze spreekt me regelmatig aan, maar de gesprekken zijn kort en oppervlakkig. Het lukt haar steeds om de meiden waar ik oogcontact mee had weg te jagen. Niet zo erg want ik neem toch nooit actie.
Een 2 weken terug zag ik tijdens de standaard oppervlakkige 3 zinnen dat ze niet de waarheid vertelde en verdrietig was, dus ik heb haar via Facebook een bericht gestuurd om te vragen hoe het écht met haar is. Ik had het goed gezien, ze was verdrietig en 2 dagen later zat ze bij mij op de bank om bij te kletsen. Alhoewel het allemaal vriendschappelijk bedoeld was, is me duidelijk geworden dat ik nog steeds erg vatbaar ben voor haar flirtgedrag en al vrijwel meteen gevoelens van verliefdheid had.
Kortom, het is me nu pas duidelijk geworden dat ik 8 jaar geleden het verdriet niet fatsoenlijk verwerkt heb, maar verdrongen heb. Als ik het stuk van Victor Verlon lees denk ik dat dit bij mij een psychische blokkade heeft veroorzaakt waardoor ik nog altijd geen gesprek met een vreemde vrouw durf aan te gaan. Nog een punt om aan te werken dus!
Wat je regelmatig hoort en ziet is dat mensen die uit een relatie komen zo snel mogelijk een nieuwe relatie aan gaan. Aangezien sporten bij mij niet voldoende helpt (ik skate nog altijd), deze populaire methode een kans geven en ‘pakken wat ik pakken kan’?
Rob
Denk je dat liefdesverdriet een nieuwe relatie in de weg kan zitten? Ja of nee… Plaats je reactie hieronder en deel jouw mening!
